Gerda Smit ontvangt eerste Rode Lintje
Gerda Smit heeft het allereerste Rode Lintje ontvangen van GroenLinks Diemen. Zij heeft dit lintje
verdiend, omdat ze zich al jarenlang met hart en ziel inzet voor een ander in de Diemense
samenleving. Vooral haar 17 jaar lange vrijwilligerswerk als oprichter en drijvende kracht achter de
Voedselbank Diemen is buitengewoon.
Roel Niessen en Karin Mars reikten het lintje namens GroenLinks Diemen uit. GroenLinks is onder de indruk van de onnavolgbare inzet van Gerda. “Gerda is voor ons een grote bron van inspiratie. Ze heeft zoveel passie om mensen te helpen die het moeilijk hebben, zonder dat ze er zelf iets voor terug verwacht. Dit jaar reiken we het Rode Lintje voor de eerste keer uit, als waardering voor alle inspanningen die iemand doet voor de medemens. Als iemand dit eerste lintje verdient, dan is het wel Gerda Smit.” Het Rode Lintje wordt vanaf nu ieder voorjaar door GroenLinks uitgereikt, als tegenhanger van het Groene Lintje in het najaar.
Gemeenschapszin
Gerda groeide op in Amsterdam Oost en woonde als jongvolwassene in de Bijlmermeer, waar een
grote gemeenschapszin heerste doordat iedereen elkaar kende en hielp. Toen ze in 1994 met haar man en kinderen in Diemen ging wonen, miste ze dat gevoel van samen zijn. Ze wilde betrokken blijven bij haar leefomgeving en pakte alles aan wat op haar pad kwam; van zwemmoeder tot de ouderraad, en van de ene commissie meteen door naar de andere. Maar ze leerde de lokale gemeenschap pas écht goed kennen toen ze werd verkozen in de gemeenteraad van Diemen.
Gerda blikt terug: “Mijn belangrijkste speerpunt als nieuw raadslid was de bescherming van het prachtige groen in Diemen. Maar doordat ik steeds vaker met bewoners in heel Diemen ging praten, kwam ik erachter dat er honger werd geleden in Diemen, zonder dat het gezien werd. Ik dacht, we hebben een voedselbank nodig in Diemen! De wethouder vond dat een goed idee, dus toen heb ik een groep mensen bij elkaar gezocht. In 2006 hebben we de Voedselbank Diemen opgericht, eerst als uitgiftepunt van Amsterdam en vanaf 2016 als zelfstandige stichting.”
Te weinig kansen
Gerda had de hoop dat de voedselbank zou helpen om de armoede in Diemen binnen vijf jaar op te lossen. Maar dat blijkt tot nu toe ijdele hoop te zijn geweest. Ze heeft een duidelijke visie: “Ik vind dat de voedselbank een tijdelijke noodhulp moet zijn voor mensen. Door ons hoeven ze even niet na te denken over hun boodschappen, maar krijgen ze de ruimte om hun problemen op te lossen. En dat zijn meestal niet alleen geldproblemen, maar bijvoorbeeld ook psychische problemen, verslavingen of een moeilijke thuissituatie. Ik zie veel van onze cliënten écht hun best doen, maar het niet voor elkaar krijgen. Voor hen is de voedselbank daardoor een basisvoorziening geworden, niet meer een tijdelijke noodhulp.”
“De overheid zou meer moeten doen om onze cliënten nieuwe kansen te geven, zodat ze weer leren om op eigen benen te staan. En dan niet alleen maar strikt de regeltjes te volgen, maar per persoon bekijken wat de situatie is en daarvoor persoonlijke aandacht en liefde bieden. Vanuit de voedselbank proberen we ook kansen te bieden, zeker ook voor nieuwkomers uit het buitenland. We proberen mensen dichter bij elkaar te brengen door leuke activiteiten te organiseren – en we hebben nu ook gesprekken over het starten van een volkstuintje! En verder speel ik met de gedachte van een winkelfunctie. Cliënten kunnen dan voor een bepaald budget hun eigen producten uitkiezen. Zo voorkomen we dat ze producten krijgen die ze eigenlijk niet lusten of nodig hebben. Maar belangrijker nog, mensen kunnen hierdoor leren om te budgetteren.”
Full-time baan
Momenteel heeft de Voedselbank Diemen ruim 100 cliënten, dat is meer dan het ooit is geweest.Tegelijkertijd zijn er de afgelopen tien jaar steeds meer regeltjes bijgekomen, over voedselveiligheid en de Arbowet tot aan een klachtenregeling en nog veel meer. Gerda is degene die het overzicht houdt en alles coördineert. Het vraagt allemaal veel van Gerda’s tijd en inzet, maar dat doet ze met ogenschijnlijk gemak. “Mijn werk voor de voedselbank is net als een full-time baan, maar als moeder van een groot gezin heb ik geleerd om efficiënt om te gaan met mijn tijd. Ik kan slecht tegen nutteloos werk, ik stel nooit wat uit en ik kan goed delegeren. Gelukkig hebben we ook veel geweldige vrijwilligers die de voedselbank draaiende houden. Mede daardoor lukt het me om ook tijd over te houden voor mezelf zodat ik kan doen waar ik écht van hou: schilderen en tekenen.”