Niet mijn akkoord.
Na de verkiezingen in november 2023 waren voor mij en mijn fractie de schrok en het verdriet groot. Dit is niet mijn Nederland was mijn eerste gedachte. Hoe moet dit verder op bijvoorbeeld het gebied van inclusie, duurzaamheid en kunst & cultuur. Vervolgens gingen de onderhandelende partijen al bekvechtend over straat. Hier in Diemen gingen we weer over tot de orde van de dag. Tot we vorige week de persconferentie zagen over het nieuw gesloten akkoord. De schrik sloeg mij weer om het hart sloeg. Zeker toen ik daarna het akkoord op hoofdlijnen las. Het bleek nog erger dan ik vreesde. Hoe kan het dat in een land als Nederland racisme in het akkoord terecht komt? Hoe kan het dat, nu we zien dat landen overstromen en we in Europa de hitterecords keer op keer verbreken, klimaatverandering maar 2 keer genoemd wordt? Hoe kan het dat men de instroom van vluchtelingen wil beperken en we daarmee als rijk Europees land zoveel mensen aan hun lot overlaten? Hoe kan het dat de vrije pers door de verhoogde btw moeilijker bereikbaar wordt voor mensen met een kleine portemonnee?
Mijn eerste reactie was dan ook dat ik voor de komende vier jaar onder een steen wilde gaan liggen. Maar juist nu is het belangrijk dat we er staan. Dat we er staan voor een ander geluid. Het geluid dat mensen hier welkom zijn. Het geluid dat we klimaatverandering echt moeten aanpakken. Het geluid dat iedereen er bij hoort ongeacht waar je vandaan komt of wat je gelooft. Het geluid dat kunst en cultuur de wereld mooier maken. En dit geluid blijf ik als raadslid laten horen. Doe je met me mee?