Leuke dingen doen voor de mensen. Dat is zo’n zinnetje dat hangt aan het kabinet Den Uyl van vier decennia geleden. Hoe ik daar zo bij kom? Het huidige kabinet is bezig 132 miljoen euro uit te geven om de automobilist een beleving op de snelweg te geven. Maar liefst 130 km per uur mag hij gaan rijden op een aanzienlijk deel van de Nederlandse snelwegen.
Honderdtweeendertig miljoen euro! Chronisch zieken moeten hun zelfstandigheid opgeven, hele orkesten worden opgeheven, het openbaar vervoer smelt weg alsof het poolijs is, natuurinvesteringen worden vernietigd, de CO2-uitstoot rijst de pan uit, maar op de snelweg rijden we dat gezeur allemaal van ons af!
Tegelijkertijd(!) is in Durban de zoveelste klimaattop begonnen. De tijd dringt, want het Kyoto Protecol moet volgend jaar vervangen zijn door nieuwe afspraken. Het verloop van de top is te volgen op www.groenlinks.nl/klimaat. Wonderen hoeven we van deze top niet te verwachten. Hoe komt dat zand toch in de motor? Het is pijnlijk dat heel de zorg om het klimaat, CO2-uitstoot en wereldwijde teloorgang van het ecosysteem door tegenkrachten wordt weggezet als ‘een mening’. De (wetenschappelijke) inspanningen om ontwikkelingen in atmosfeer en klimaat te interpreteren en er trends in te ontdekken zijn blijkbaar heel gemakkelijk verdacht te maken. Tegenover een mening kun je de mening van jezelf zetten. Zo is subjectiviteit de trend en leid je de aandacht af van de steeds groter wordende problemen.
Gelukkig zijn er mensen en bedrijven die niet op de Bierkaai blijven wonen, maar zelf het heft in handen nemen. Wijnand Duyvendak schrijft hierover behartigenswaardige woorden in het GroenLinks Magazine van december. Het schiet niet op met de bestrijding van de klimaatcrisis. En waarom is het zo moeilijk? Omdat alles wat je ten gunste van het milieu en het klimaat wilt doen direct raakt aan je manier van leven. Als je dat hip wilt zeggen, spreek je van ‘lifestyle’. Maar lifestyle is veel meer dan hip, het is ook heilig. Dat hebben de bedenkers van het 130 km plan perfect aangevoeld. Zelf in actie komen daarentegen houdt in dat je je lifestyle en je hang naar persoonlijke beleving durft te relativeren. En dat valt niet mee. Dan ben je weer zo’n rationalist die met vervelende argumenten komt, terwijl leven (en autorijden) juist emotie is. Toch is dat de uitdaging waar we voor staan. Ieder persoonlijk en GroenLinks. Nog maar een uitspraak van vier decennia geleden: het persoonlijke is politiek.