Lees hier de stelling over dit onderwerp en de argumenten van Frans Eerkens, en discussieer mee!
***
De gedachte om anderen te laten delen in onze rechterlijke weelde, is sympathiek en verdient steun. Maar als de plaatselijke situatie er niet ontvankelijk voor is, dan wordt het een pijnlijke vergissing. Geweld leidt niet tot vrede in het hart.
De motie om een politiemissie te onderzoeken was goed. Aan die motie lijkt geen uitvoering te worden gegeven. Tenzij 'onderzoeken' betekende: "daadwerkelijk uitproberen". Maar mij lijkt die interpretatie onwaarschijnlijk. Onderzoeken is in de regel van de politiek allerlei argumenten en mogelijkheden in theorie bij elkaar zoeken.
Het idee om, vanuit de Nederlandse luxe en rust, middelen op te brengen om anderen elders in de wereld daarin te laten delen is sociaal en sympathiek. De gedachte om mensen tot politiemensen op te leiden past daar goed in.
Evenwel niet in Afghanistan. De politieke en rechterlijke structuur waarin dit idee wordt gerealiseerd is niet in staat om de missie tot een zinvol resultaat te brengen. De opgeleide politiemensen zullen zich daardoor niet gesteund weten in de uitvoering van hun taak zoals wij Nederlanders die hen hebben geleerd. Het is daarom een zinloze missie.
Daarnaast heeft de missie militaire aspecten. Geweld roept altijd nieuw geweld op. In de context van Afghanistan leidt dat niet to rust en vrede. Dat hoeven we niet meer te onderzoeken, dat is pijnlijk duidelijk geworden.
Als zoveel meer dan de helft van GroenLinks leden en zoveel Nederlanders tegen deze missie zijn, waarin zit dan de wijsheid van de Tweede Kamer fractie om ervoor te zijn?
Conclusie: niet doen.